Waverly - całokształt.

de nuit.

Szkoła.

Przy wjeździe wita szyld ‘Akademia Waverly’ zwisający z drzewa, tuż obok małego, piętrowego budynku z czerwonej cegły. Teren jest otoczony wiecznie zielonymi, gęstymi krzewami. Szeroka, brukowana ścieżka wspina się po wzgórzu, a z drugiej strony rozciąga się zielone pole. Idąc ścieżką, na prawo widzi się bieżnię, otoczoną z dwóch stron odkrytymi, białymi trybunami.
Wszystkie budynku kampusu: internaty, sale lekcyjne, kaplica i audytorium są zbudowane z czerwonej cegły, mają ciężkie okna i białe wykończenia. Tworzą wielkie koło, pośrodku którego wznosi się dumnie stadion do piłki nożnej.
Nieco dalej od tego szumi rzeka Hudson. Są też stajnie pomalowane na czerwony kolor, wyblakła od słońca i deszczu. Oddzielone od reszty kampusu zwartą kępą sosen. Po brzegi wypełnione końmi najczystszych ras.
Niedaleko, nad rzeką Hudson znajduje się urwisko Hopkins Hill - by do niego dojść, należy iść ścieżką przez las. Idealne miejsce dla zakochanych par.

Uczniowie.

Wszyscy uczniowie Waverly muszą uprawiać jakiś sport: tenis, lacrosse, piłka nożna, siatkowa, football amerykański czy squash. Mieszkają w internatach: Dumbarton (żeński) i Richards (męski). Każdy z internatów jest piętrowym budynkiem, którego nazwę wyryto w ciemnym piaskowcu ponad wielkimi, białymi, drewnianymi drzwiami.
Wszyscy są zarejestrowani na SówNecie*, przez który porozumiewają się między sobą (coś na wzór gg, tyle, że dostają własny adres e-mail – imięnazwisko@waverly.edu).

Inne.

Na terenie kampusu latają puchacze – gdzieś sto lat temu ktoś podarował szkole parkę, która się rozmnożyła. Mimo że wiecznie zagrażają życiu uczniów są traktowane jako maskotki.
Rok szkolny zaczyna się w kaplicy, gdzie dziekan wygłasza mowę powitalną. Później wszyscy jedzą kolację w świetlicy.
Na terenie kampusu trzeba się pojawić dzień przed rozpoczęciem szkoły.
Odwiedziny chłopców u dziewczyn w internacie (ewentualnie odwrotnie) są dozwolone jedynie w przerwie między obiadem a treningami.

___

* 'nie można rozmawiać przez telefony, ale wszyscy piszą i podłączają się do Internetu. Trzeba się tylko zalogować do Sównetu i skorzystać ze swojego adresu e-mailowego w Waverly; imię i nazwisko bez spacji. To luka, której pracownicy jeszcze nie zauważyli'.

Rozmowy na SówNecie wyglądają tak (graficznie przedstawiając, treść dowolna):